Restaurator musi posiadać tytuł prawny do restauracji!

Przedsiębiorcy, którzy mają restauracje, gdzie sprzedawane są alkohole, powinni zwrócić uwagę na umowy, na podstawie których korzystają z lokali, gdzie prowadzona jest działalność.

Art. 18 ust. 7 pkt 5 ustawy z 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (w.t.p.a.) stanowi, że warunkiem koniecznym sprzedaży alkoholi jest posiadanie tytułu prawnego do korzystania z lokalu, który stanowi punkt sprzedaży przez cały czas prowadzenia aktywności gospodarczej w tym zakresie. Utrata takiego uprawnienia powoduje cofnięcie udzielonego wcześniej zezwolenia - pisze Gazeta Prawna.

Organ administracyjny pierwszej instancji, jakim jest burmistrz miasta orzekł o cofnięciu udzielonego wcześniej jednemu z przedsiębiorców zezwolenia na sprzedaż oraz podawanie w lokalu gastronomicznym napojów zawierających:
- do 4,5% alkoholu oraz piwa,
- do 18% alkoholu z wyłączeniem piwa,
- powyżej 18% alkoholu.

Według burmistrza przedsiębiorca stracił prawo do lokalu, gdzie prowadził działalność gastronomiczną z wyszynkiem, gdyż osoba dzierżawiąca grunt, na którym się znajdował poddzierżawiany przez przedsiębiorcę lokal, utraciła prawo jego dzierżawy. W wyniku tego, przedsiębiorca, który korzystał z lokalu jako poddzierżawca, również utracił tytuł prawny. Z burmistrzem zgodził się organ drugiej instancji, czyli samorządowe kolegium odwoławcze.

Jednak przedsiębiorca w skargach, skierowanych do wojewódzkiego sądu administracyjnego zarzucił decyzjom organu odwoławczego między innymi błędne przyjęcie (w kontekście art. 18 ust. 7 pkt 5 w.t.p.a.), że umowa poddzierżawy jest uzależniona od dzierżawy. W rzeczywistości obie umowy takim węzłem nie są powiązane. Wygaśnięcie dzierżawy nie miało wpływu na ważność poddzierżawy, czyli nie zostało utracone prawo do lokalu, w którym przedsiębiorca prowadził działalność gastronomiczną.

Jednak WSA nie podzielił tych argumentów i oddalił skargę. Zaznaczył, że umowa poddzierżawy wygasa najpóźniej w momencie wygaśnięcia umowy dzierżawy. Przedsiębiorca nie zgodził się z takim rozstrzygnięciem i wniósł skargę kasacyjną do NSA. Zarzucił w niej naruszenie prawa, które polegało na przyjęciu przez sąd administracyjny pierwszej instancji, że przedsiębiorca utracił tytuł prawny do korzystania z lokalu, który stanowił punkt sprzedaży, podczas gdy tytuł taki w rzeczywistości posiadał. Według niego zbyt wąsko potraktowano pojęcie tytułu prawnego do lokalu. Dodatkowo pominięto istotne sformułowanie art. 18 ust. 7 pkt 5 w.t.p.a., które dotyczy tytułu prawnego do korzystania z lokalu, co oznacza coś innego niż tytuł prawny do lokalu. Ustawa w.t.p.a. nie określa, jaki tytuł prawny do korzystania z lokalu musi posiadać osoba, która ubiega się o zezwolenie na podawanie i sprzedaż alkoholu lub posiadająca takie napoje.

Jednak tej argumentacji nie podzielił Naczelny Sąd Administracyjny i oddalił skargi kasacyjne.

NSA potwierdził stanowisko WSA, że stosunek poddzierżawy łączący przedsiębiorcę z dzierżawcą uległ rozwiązaniu najpóźniej w momencie zakończenia pierwotnego stosunku, czyli dzierżawy.